Elke ochtend vroeg, terwijl ik de dag begin met een kop koffie, zie ik buiten in de tuin de beukenhaag en de kale takken van de sierappel langzaam opdoemen uit de duisternis.

Ik kijk uit naar de lente, naar de warmte van een zon die al vroeg opkomt, het ontluiken van het groen en het scharrelen in de tuin. Ondertussen raap ik op wat afgeworpen is en voor de voeten ligt en ga tekenen, zonder direct doel.

Tussenruimte — zo heb ik het afgelopen jaar vaak ervaren. Gaatjes in de tijd waarin we uitgedaagd werden nieuwe paden in te slaan en een weg te zoeken bij dat wat is.

Ik wens je een goed 2021.